Eredivisie 2012/2013
In het jubileumjaar is het aan NAC de eer om de competitie van het seizoen 2012/2013 te openen met een uitwedstrijd in Tilburg. Een typische derby-wedstrijd met voorzichtig voetbal, passings die nauwelijks aankomen en weinig echt grote kansen. Door de 1-1 uitslag heeft NAC het eerste punt binnen.
Een week later staat het eerste avondje NAC op het programma met Twente als tegenstander. De hoge zomerse temperaturen zorgen ervoor dat er in een laag tempo gebald wordt. NAC probeert wel, maar Twente is simpelweg een maatje te groot: 0-1.
In de Arena hoopt trainer John Karelse voor een stuntje te kunnen zorgen. Dit pakt echter anders uit. Binnen 2 minuten staat het 1-0 voor de Amsterdammers die er uiteindelijk 5-0 van maken. Een kansloze wedstrijd voor de Parel van het Zuiden.
Na drie wedstrijden gespeeld te hebben, wacht NAC nog steeds op de eerste overwinning van het seizoen. Vandaag moeten dan de drie punten gepakt worden in de thuiswedstrijd tegen Utrecht. NAC begint fel en het is Alex Schalk die de 1-0 binnenschiet in de 7e minuut. NAC gaat voor het eerst dit seizoen rusten met een voorsprong. Na rust lijkt er een heel ander elftal op het veld te staan. Utrecht dringt aan, gaat het eigen spel spelen en maakt 1-1. De domstedelingen krijgen volop kansen maar benutten deze niet. NAC mag in de handjes klappen dat het nog een punt overhoudt aan deze wedstrijd.
Op het plastic van heracles almelo komt NAC via Schalk op een vroege 0-1 voorsprong en lijkt het er tot de slotfase op dat NAC de eerste overwinning zowaar over de streep gaat trekken met angsthazenvoetbal. Maar in de laatste 10 minuten gaat het dan toch fout. Na zo’n 80 minuten inspriatieloos voetbal valt de 1-1 binnen en in de blessuretijd maakt Everton geberuik van het aanhoudende geklooi in de verdediging. NAC verliest met 2-1.
Na het slechte voetbal tegen Heracles, werd er met argusogen gekeken naar het duel in het Jubileumweekend, op zondagmiddag thuis tegen AZ. Die vrees bleek ongegrond. NAC startte zonder Lurling, die daar zeer ontevreden over was. Het spel was de eerste helft dan ook ietwat slap, en NAC kwam op een 0-1 achterstand. Maar met inbrengen van Lurling na rust werd er een lont in het kruidvat gestoken en wist NAC de wedstrijd te kantelen door een kopbal van Luijckx en een schitterend schot van De Roover.
NAC leek zowaar een stijgende lijn in te hebben gezet, want op bezoek bij Heerenveen de week daarop was het veruit de bovenliggende partij. Zeer matig verdedigingswerk van Kees Luijckx kostte de ploeg echter twee tegendoelpunten en dus maakte met met een 2-0 nederlaag de lange weg terug naar huis.
Van het goede spel tegen Heerenveen was niks meer te bekennen op bezoek bij PSV. Een kansloze 4-0 nederlag werd op uiterst gelaten wijze geïncasseerd.
En ook in eigen huis kon met tegen het hooggeplaatste Vitesse geen potten breken. Vitesse liet het onmachtige NAC lekker komen, en counterde zich naar een 0-3.
Deze derde nederlaag op rij was voor de passanten Stefaan Eskes en Jeffrey van As geen reden om eens naar hun eigen prestaties te kijken, maar wel om de ultieme clubman John Karelse na tientallen jaren verbondenheid aan de club de deur te wijzen. Adrie Bogers zou zijn taken voorlopig waarnemen.
En hoewel met het ontslag van Karelse een nieuw dieptepunt werd bereikt in de geschiedenis van NAC, krabbelde de ploeg tegen de laagvliegers gelukkig weer wat overeind. In Venlo werd het VVV van Ton Lokhoff volledig te kijk gezet, toen de 1-4 eindstand voor NAC al bij rust op het scorebord stond.
En ook de tweede competitiewedstrijd op rij werd gewonnen. Hoewel RKC in Breda vrijwel de gehele wedstrijd de bovenliggende partij was en al vroeg op voorsprong kwam, wist NAC via Danny Verbeek en Nemanja Gudelj de wedstrijd met het nodige geluk en een goede portie NOAD alsnog om te buigen naar een 2-1 overwinning. Hiermee ontsteeg NAC direct de gevarenzone naar plaats 13 en had het met de komende tegenstander, het FC Groningen van Robert Maaskant dat op dat moment de twaalfde plek op de ranglijst innam, opnieuw een spannende thuiswedstrijd in het verschiet.
Lang kan NAC niet genieten van ‘the winning mood’. De drie opvolgende wedstrijden, Groningen thuis (0-1), PEC uit (2-0) en ADO thuis (0-3) worden allen verloren. De thuiswedstrijd tegen ADO betekent het debuut voor Nebojsa Gudelj als hoofdcoach van NAC. Aan hem de taak om het elftal weer op de rit te krijgen.
De onrust op technisch vlak miste zijn weerslag op de selectie niet. Met de kansloze nederlaag tegen de ploeg van Maurice Steijn pakten de donkere wolken zich steeds meer boven het Rat Verlegh Stadion. Gatenkaas achterin, grote moeite met kansen creëeren en als dat al lukte schorte het meer dan eens aan de afwerking. Bovendien hadden de spelers te kampen met stuurloosheid, een gebrek aan zelfvertrouwen en een altijd kritische en ongeruste achterban.
De eerstevolgende wedstrijd was die tegen het goed draaiende NEC. NAC hield verrassend goed stand en even leek het er op dat NAC met de volle buit terug naar Breda zou gaan, maar 5 minuten voor het einde maakte Platje via een frommelgoal een einde aan die illusie. De week daarop stond de kraker tegen Feyenoord op het programma en de oudere supporters onder ons weten dan dat je altijd ergens wel genaaid wordt. De Rotterdammers kwamen snel op voorsprong, nadat de bal met een hand was meegenomen. Het leek een zwarte middag te gaan worden, maar na een halfuur kwam Feyenoord met 10 man te spelen, waardoor NAC zich terug in de wedstrijd wist te knokken. Na een boeiend gevecht stond na 90 minuten de 2-2 op het scorebord.
De éénnalaatste wedstrijd voor de winterstop was die tegen directe concurrent Roda JC. Het werd een echt degradatieduel waarin de lamme het tegen de blinde opnam. Deze wedstrijd eindigde zoals het begon en daar schoot NAC op dat moment niet bijster veel mee op.
De laatste wedstrijd van 2012 was de thuispot tegen PSV. De Eindhovenaren komen altijd met knikkende knietjes richting Breda. Zo heeft de eeuwige titelkandidaat de laatste 6 wedstrijden 5 keer niet kunnen winnen in ons stadion. Deze keer echter, liet PSV NAC alle hoeken van het veld zien. De eindstand 1-6 was dan ook niet geflatteerd.
Met een dramatische 17e plek en een enorme deuk in het zelfvertrouwen ging de ploeg van Nebo Gudelj de winterstop in met de wetenschap dat direct na het trainingskamp het seizoen gemaakt of gebroken zou gaan worden, want dan staat er een hele rits wedstrijden tegen directe concurrenten op het programma. Genoeg werk aan de winkel voor de technische staf dus.
VVV was in eigen stadion de eerste tegenstander tegen wie de opwaartse reeks ingezet moest gaan worden. De spanning die op dat duel zat was duidelijk aan het spel van NAC te merken. Het leek 90 minuten lang nergens op. Gelukkig gold dit ook voor de ploeg van Ton Lokhoff. Een nieuwe tegenslag moest ten alle tijden voorkomen worden en diep in de blessuretijd gebeurde dat dan ook. Baltechnicus Jordy Buijs nam de corner zo goed dat Botteghin de bal alleen nog maar met zijn hoofd hoefde te toucheren.
Een week later in Waalwijk bleek hoe belangrijk die kopbal in blessuretijd was. NAC was heer in meester bij angstgegner RKC en wist in de tweede helft 4 keer het net te laten bollen. Kon NAC deze stijgende lijn vasthouden? Met PEC, Ado en Heracles als eerstvolgende tegenstanders zou NAC hele goede zaken richting lijfsbehoud kunnen doen.
De eerste van deze drieluik ging in een klassiek Avondje NAC glorieus gewonnen. PEC werd met 3-0 naar huis gestuurd. De reeks kwam jammergenoeg in Den Haag ten einde. Ondanks dat NAC het betere van het spel had leken de spelers door de recente resultaten alweer ‘volgevreten’. De ballen kwamen niet meer aan en de scherpte leek weer vervlogen. NAC ging er met 2-1 op, maar was nog altijd lijstaanvoerder van 2013. De week daarna zou Heracles op bezoek komen.
De Almeloërs die ieder jaar hun voordeel halen uit het spelen op plastic zijn dit seizoen juist buitenshuis het sterkst. NAC kon het veldoverwicht maar moeilijk uitdrukken in doelpunten en de 1-1 uitslag was te billijken.
Hoewel NAC nog bij lange na niet veilig was, was de aansluiting met de onderkant van de middengroep inmiddels gevonden en dus konden de eerstvolgende wedstrijden tegen AZ , Heerenveen en Groningen als wedstrijden tegen directe concurrenten worden aagemerkt.
De eerste wedstrijden die NAC in het vroegere DSB Stadion speelde gingen met genant grote cijfers verloren, maar de laatste jaren was NAC meer dan eens erg succesvol in Alkmaar. Zo ook dit jaar. De kwakkelende ploeg van Verbeek kon geen vuist maken en dankzij een afstandschot van Neno Gudelj in de zesde minuut van de wedstrijd ging NAC met de volle buit aan de haal.
Het eveneens kwakkelende Heerenveen moest de volgende worden die door NAC een nieuwe knauw moest krijgen, maar de heropgeleefde “Friezen” bogen door Finnbogasonn in de laatste 10 minuten een 1-0 achterstand om in een 2-1 overwinning. De ietwat denigrerend, maar daarom niet minder ware uitspraak van Marco van Basten “NAC is geen Bayern München” voorafgaand aan deze wedstrijd werd hier helaas niet mee afgestraft.
In Groningen troffen we alweer een hoofdtrainer aan met een NACverleden. Robert Maaskant heeft het moeilijk in het hoge noorden, maar leek dankzij De Leeuw in de eerste helft juist tegen NAC weer wat lucht te krijgen. De Groningers waren beter, maar toch wist NAC met een verdienstelijk bonuspunt de lange terugtocht alleszins dragelijk te maken.
Ondanks de verbeterde resultaten was NAC nog lang niet veilig. De onderste groep van de eredivisie was dit seizoen groter dan ooit en een serie nederlagen zou NAC onherroepelijk weer terug in de problemen hebben gebracht.
Gelukkig kwam het zwakke broertje uit het oosten net op het juiste moment. NAC deed wat het moest en dat was Willem 2 de weg naar de eerste divisie wijzen. De Tilburgers werden met een afgetekende 4-0 terug gestuurd. Zij konden zich alvast weer gaan opmaken voor een nieuw seizoen in de anonimiteit.
NAC had inmiddels een buffertje en dat was maar goed ook, want het programma zou nu pas echt zwaar worden. Het slot van de competitie begon met 2 uitwedstrijden in het oosten.
Achtereenvolgens moest NAC naar Twente en de FC Jordania/Bony Combinatie, vroeger ook wel bekend als Vitesse. In Enschede rommelde het voor het eerst in jaren en NAC kwam net op het juiste moment. De Tukkers hadden dan wel het beste van het spel, NAC kon net als in Groningen met een even onverdiend als verdienstelijk en welkom terug naar Breda keren.
Tegen Vitesse moest uit een ander vaatje getapt worden. Wilfried Bony is de man om wie alles draait in Arnhem. Hij was op dat moment misschien wel één van de beste spitsen in Europa en deze status maakte hij ook tegen NAC waar. Zonder briljant te spelen scoorde hij 2 keer en droeg hij dus bij aan de 0-3 einduitslag.
Het was rekenen geblazen. Om zeker te zijn van het ontlopen van de nacompetitie moesten er nog minimaal 4, maar het liefst 6 punten behaald worden. Kijkende naar het programma zouden de thuiswedstrijden tegen NEC en Roda hiertoe op papier de beste mogelijkheden bieden. De eerste wedstrijd was die tegen NEC. De ploeg van Alex Pastoor was geen schim meer van de ploeg van de eerste seizoenshelft. De eerste helft tegen de bijna-naamgenoot viel te kenschetsen als gezapig. Zowel op het veld als op de tribunes. Hoe anders was de tweede helft?! De supporters gingen er als nooit te voren achter staan wat resulteerde in een veel feller NAC en angstiger NEC. In de laatste minuten van de wedstrijd wisten Hooi en Lurling de wedstrijd te beslissen. NAC was bijna veilig!
FC Utrecht draaide zonder grote sterren al heel het seizoen boven verwachting. De gemakzucht leek alweer grip op NAC te hebben en Nebo en co. lieten zich met 3-0 afdrogen. Achteraf ging dit duel de boeken in als de wedstrijd waarin het hypocriete en aan gehoorsbeschadiging lijdende beveiligingsapparaat en journaille van (FC) Utrecht volkomen onterecht de beschuldiguing aan het adres van NACsupporters uitte dat er gezongen zou zijn met het woord ‘kanker’, terwijl er jeugdige patiëntjes die aan deze vreselijke ziekte lijden aanwezig waren in de Galgenwaard. Een schande van een constatering! En iets waar op moment van schrijven nog altijd niet op terug is gekomen, terwijl het leveren van bewijs om deze onjuiste en onterechte beschuldiging te onderbouwen nog altijd niet is geleverd.
Het laatste Avondje NAC leek in eerste instantie het kampioensduel voor Ajax te worden. Dit scenario werd gelukkig een week voor deze wedstrijd onmogelijk gemaakt, maar met een overwinning in Breda zouden de Amsterdammers de titel eigenlijk niet meer kunnen ontlopen. NAC werkte zeker niet mee aan dit feestje en was de eerste helft een aantal keren dichtbij het openen van de score. Zoals eigenlijk al het gehele seizoen speelt NAC maar één helft goed, als dat al lukt. De weerstand was dus in de tweede helft gebroken en Ajax speelde de wedstrijd professioneel uit, 0-2.
Nog altijd was NAC niet veilig en de enige concurrenten waar NAC nog mee te kampen had waren RKC en Roda JC, die beiden nog onder NAC stonden. Aan NAC de taak om in ieder geval één van beiden onder zich te houden. In dat kader kwam het goed uit dat de laatste thuiswedstrijd van dit seizoen tegen uitgerekend Roda was. Dit zou de mooiste wedstrijd van het seizoen gaan worden.
In eerste instantie hield alles wat NAC een warm hart toedroeg het hart vast toen Roda uitliep naar een 1-3 voorsprong, maar de 36!!!-jarige “Messi van Breda”, Anthony Lurling, nam zijn ploeg bij de hand en zorgde er met een tweetal assists en 2 werkelijk wonderschone doelpunten voor dat NAC ook volgend seizoen in de eredivisie uitkomt.
Nu restte alleen nog de wedstrijd in de kuip tegen Feyenoord. U weet wel, die wedstrijd die NAC nog nooit gewonen heeft en die wedstrijd die als Feyenoord niet goed speelt altijd door de arbitrage bepaald wordt. En nooit in het voordeel van NAC. Zo ook nu weer. Een bal die volgens velen niet over de lijn geweest is werd door de arbitrage tóch aan Feyenoord toegekend.
Gelukkig was de schade minimaal, maar je moet er niet aan denken dat NAC nog niet veilig was geweest!
NAC sluit het seizoen af op een dertiende plek!
