Gisteren eind van de middag, de laatste minuten van de degradatiewedstrijd, met een pruttelende motor tegen beter weten in nog een resultaat pogen te behalen. Falende passes, spelers die paniekeren zodra ze een bal in de voeten krijgen, wanhoopschoten, puddingbenen, de klok tikt weg, zouden ze al weten dat excelsior met 4-5 voor staat? Het heeft geen zin meer.
Fluitsignaal, spelers blijven staan, spelers trekken een apathisch gezicht, spelers trekken shirt over hun kop, spelers vallen neer. Ze doen het allemaal op hun eigen manier. Bij een aantal spelers schreeuwen de reflexen om direct ongezien een gang naar de spelerstunnel te maken, andere spelers werpen direct hun focus op het uitvak. Vanuit het uitvak kijken supporters toe, wellicht wel speurend naar de oprechtheid van de teleurstelling bij de spelers. Welke speler denkt al weer meteen aan de uitgang? De puinhopen van de club ontvluchtend. Zijn ze blij dat ze weer terug mogen naar de club door wie ze uitgeleend zijn? `Kut voor hun, maar volgend seizoen speel ik toch in een ander shirt`.
Illustratief voor wat dit team uitstraalt, maar vooral ook verdeeld: ”We waren geen team. Op details ga ik niet in, we zijn gedegradeerd,” liet Mounir el Allouchi gisterenavond de vrije loop tegenover BN/DeStem. ,,We zijn dit seizoen nooit een team geweest, vorig jaar waren we wel een hechte groep. We zijn terug bij af. Dit doet wel iets met me. ”
Het is zichtbaar dat vooral de spelers die langer bij de club zitten, het meeste balen van de situatie. Het feit dat de club is gedegradeerd is, maar wellicht ook het vretende gevoel dat ze als ‘ervaren’ jongens binnen de club het tij niet hebben weten te keren en het team bij elkaar hebben weten te trekken. Het wekt de suggestie van een team met onverenigbare karakters en belangen, onmogelijk om een echt team van te smeden die samen aan dezelfde missie werken. Geen vertrouwen in zichzelf, maar vooral ook niet in de ander. Dit was gedoemd om te mislukken.
El Allouchi gaat nog even verder: ,,Het is shit dat wij erop deze manier uit gaan. Pijnlijk… Als je ziet wat er allemaal gebeurd is dit seizoen, niet normaal. Het was veel, te veel. Zowel op als naast het veld. Alles, alles… In gedachte zie je Mounir nog een keer op zijn tong bijten om niet nog meer te vertellen. Hij lijkt duidelijk helemaal klaar met een aantal gasten. ,,Vanaf dag één bungelen we onderaan, we hebben voornamelijk laatste gestaan. Het is duidelijk dat de kwaliteit minder was dan vorig jaar. Nu waren we niet goed genoeg, klaar. Daar moeten we reëel in zijn. “
Ruud Brood kan dit na de wedstrijd van gisteren alleen maar onderstrepen, en zegt afzonderlijk van El Allouchi eigenlijk bijna hetzelfde: ,,Een aantal spelers die hier al langer zitten, zijn meer betrokken bij de club. Ik merk dat sommige anderen moeite hadden om te blijven vechten, daar zullen we het ook over hebben. Ik verwacht van een speler dat hij er alles aan doet, maar de gelatenheid die ik aantrof toen ik hier kwam, is bij een aantal niet verdwenen. Dat vind ik jammer, omdat een club als NAC het moet hebben van een bepaalde passie en strijd. In slechte tijden willen nog wel eens weglopen en dat hebben te veel mensen gedaan.”
Het is de tweede keer dat El Allouchi met NAC degradeert. ,,Ik kom hier vandaan. Ik heb alles meegemaakt. ” Tegenover BN/DeStem omschijft hij nog maar eens hoe hij in drie seizoenen tijd misschien wel zestig spelers voorbij heeft zien komen: ,,Minimaal zestig, niet normaal zeg. Ik kan het niet eens meer bijhouden. Als er elk seizoen een bijna volledig nieuwe selectie staat, kan je geen stabiel elftal krijgen ” .
🎥 Menno Koch was na de degradatie van NAC tot tranen geroerd. Een zeer pijnlijk gevoel had de aanvoerder van NAC, vooral voor alle betrokkene rondom de club. #nacpraat #heenac #ob pic.twitter.com/F0yfPEtFTH
— Job Willemse (@JobWillemse10) 12 mei 2019
Leave a reply