In de eerste helft van het ietwat gezapige duel wist alleen Elson Hooi een kans voor NAC om te zetten tot een treffer. Na ruim een half uur zette Jeffrey Sarpong de jonge buitenspeler met een sublieme pass oog in oog met de Volendamse doelman, waarna Hooi koelbloedig afrondde. Diezelfde Hooi zag iets eerder zijn perfecte voorzet stranden op een geheel vrijstaande Schalk, die ondanks zijn basisplaats verder amper in de wedstrijd voorkwam.

Volendam kwam echter al vrij snel op gelijke hoogte toen Schilder (familie van Annie?) op slag van rust de bal uit een slecht verwerkte corner binnen schoot. De situatie waaruit die onnodige tegentreffer viel was op dat moment typerend voor het spel van NAC: weinig doortastend in de duels, en slordig in de passing.

Na de rust bleef Schalk achter in de kleedkamer en nam Poepon zijn plek in, Hadouir verving Hooi. Dat leidde aanvankelijk tot meer gevaar in de palingzestien, maar het leek NAC vanavond met name te ontbreken aan de ware killersmentaliteit. Het was balleke breed, balleke terug, maar behalve een fraaie krul van Suk zelden een bal voor de pot of een schot op doel. Tekenend daarbij was wellicht het moment dat de Roover aan de buitenkant van de vijandige zestien op doortastende wijze de bal van de voeten van de eindeloos pingelende Hadouir oppikte om het leer vervolgens direct voor te geven. Helaas werd die uitstekende voorzet niet op waarde geschat door de zwak inkomende voorhoede.