Het eerste bekerpotje in het seizoen 2013-2014 werd er één om heel snel te vergeten. En dat ondanks de uitermate goede voortekenen. Hoofdklasser vv Smitshoek was de tegenstander. De blijde gedachte van een veredeld oefenpotje maakte zich van ons meester. Met lallende NAC-supporters in de dorpskantine, terwijl de selectie de gastheer eenvoudig uit het bekertoernooi knikkerde onder een ietwat matige maar daardoor tevens zeer romantische lichtinstallatie.
Nou die roze (of Geel-Zwarte) bril kon al vrij snel in de prullenbak. Want het begon al met de aanvangstijd van deze pot; Op woensdagmiddag om 17.00. Kut. Omdat de gastheer niet over een lichtinstallatie beschikte op het hoofdveld. Kut. En dat was nog slechts het begin…
Want an sich zag uw Ratreporter het nog best zitten. Met de bekerwedstrijd van een aantal jaren terug bij GVVV nog stevig in het achterhoofd, bereidde hij zich namelijk voor op opnieuw zo’n jolig zuipfestijn in de kantine, terwijl er ludiek gedold werd met de lokale duosjaal-dragers. Maar neen hoor... nog voor de ingang van het complex van vv Smitshoek werden we door onze lieve tante Wil verwezen naar de achterzijde, waar wij zouden worden ‘opgevangen’. Toen wist ondergetekende alweer genoeg. Daar aangekomen moest het kaartje worden omgewisseld bij een busje dat pal naast de provisorisch aangelegde ingang stond. Het geruilde kaartje moest dan weer overhandigd worden aan iemand voor de ingang (en dus pal naast het busje), waarna een derde persoon aanstalten maakte om ons te fouilleren. “Wat gaan we allemaal doen meneer?”, was mijn compleet natuurlijke reactie. “Dit is het echte werk nietwaar?”. Blijkbaar zag meneer ook in dat dit volstrekte bullshit was, want na het kort instralen van mijn linkerjaszak trok hij zijn keutel weer in, en mochten we het terrein betreden. Achter de goal was van de korte zijde met hekken een soort uitvak gemaakt, met aan weerszijden Dixies. Naast het schijthok aan linkerzijde stond ook nog een kraampje. Maar ik zag het al gelijk. Niemand met een biertje in de hand, dus dat moest een koek- en zopie stand zijn. Dat vermoeden werd direct bevestigd door twee medesupporters die me paniekerig aanklampten en zeiden: “Geen bier gek!” Pfff… Het zou een lange middag worden.
Want allereerst was het spel van een bedroevend niveau en een tergend laag tempo. Hierdoor keek NAC ook totaal niet onverdiend tegen een 1-0 achterstand aan op slag van rust. Tom den Boer (hoe toepasselijk) kreeg namelijk alle ruimte om aan te leggen en hij plaatste de bal vanaf zo’n 20 meter weergaloos in de kruising. Maar dat was nog niet het meest ergerlijke. Rechts van het uitvak lag namelijk de 010 Punica Oase. Blijkbaar krijg je bij elke amateurvereniging in die regio een aantal kleuters van het feyedinges-omkijkvak kado. Dat zijn die jongetjes die geen seizoenkaart hebben, en bij gelegenheid een kaartje kopen voor het vak onder het uitvak. Vervolgens verspillen zij dan hun traktement aan 90 minuten achterom kijken, terwijl zij semi-erotische gebaren maken. Bij thuiskomst geven ze er dan waarschijnlijk nog een korte slinger aan onder hun Toy Story dekbedje. Zij gaven bij vv Smitshoek ook weer acte de prescence, en vergaten hun eigen ploeg volledig, zo gefixeerd waren zij op ons. Ja… dat is nou de toekomst bij veel clubs. Her en der is het bijzonder triest gesteld met het heerlijke spelletje.
Maar gelukkig kreeg een ieder toch wat hij verdiende in de tweede helft. Mats Seuntjens was het geprul na rust namelijk al gauw beu en soleerde zich dan maar eens een weg naar het doel. Dat deed hij overtuigend, waarna hij vanaf de rand van de zestien de bal al even knap onder in de verre hoek kruiste. Elson Hooi maakte het karwei even later simpel af, door binnen te tikken na goed werk van Sarpong. Hoewel het nog even billenknijpen was, zou NAC deze niet bepaald overtuigende 1-2 voorsprong niet meer uit handen geven. Godzijdank geen verlenging of iets van dat al. Het enige dat wij wilden was als de bliksem dat gehucht verlaten, om er never nooit nie meer terug te keren. Houdoe!
