Op notabene de verjaardag van oew clubke op bezoek bij de aartsrivaal die je een jaartje hebt moeten missen, wat wil een mens nog meer? Nou eh... winnen denk! Na jarenlang van leedvermaak kon je er echter op wachten dat het kwartje een keer de andere kant op zou gaan vallen. Een ingecalculeerd momentje dus. Maar door de ingrediënten toch moeilijker te verteren dan verwacht.

Want waar NAC al enkele seizoenen steeds meer begint te dolen, lijken onze buurmeisjes de boel eindelijk op de rit te hebben gekregen. Onder leiding van Jurgen Streppel, die het rotsvaste vertrouwen van de clubleiding terugbetaald met een gedegen visie en stabiele koers, lijkt het zielloze clubje weer op te leven. Dit vertaalt zich nog niet direct naar de bezoekersaantallen, maar de kermisklanten die er wél zitten hebben het juk van de bijnaam stilburg inmiddels aardig van zich afgeschudt. Maar dat de frustratie van de afgelopen jaren diep zat was goed te merken. Een uitermate warm welkom viel de gehele NAC-karavaan namelijk weer ten deel tijdens deze heftig opgeklopte editie van de derby. Zo werd de spelersgroep bij aankomst al opgewacht door een paar doerakken die bijna verontrustend graag hun ei kwijt wilden, maar terugdeinsden toen aanvoerder Jelle ten Rouwelaar om nadere uitleg vroeg. Ook in het stadion was het al snel feest. De kingside had kennelijk al het traktement uitgelegd voor het nodige knalvuurwerk, terwijl de amigettes van vak E niet onverdienstelijk hadden geoefend op de choreografie van hun traditionele groepsopkomst. Ook op de onderdelen 'raamlikken' en 'handgebaren' toonden de gelegenheidssupporters wederom hun vakbekwaamheid.

Degenen die weinig lieten zien van vakbekwaamheid, waren de elf spelers die namens NAC op het veld stonden. In het eerste kwartier hadden zij totaal geen grip op de thuisploeg, dat kans op kans stapelde en in de 13e minuut dan ook op voorsprong kwam. Terwijl iedereen van de NAC defensie liep te gapen naar de vrijstaande Armenteros, koos Sahar ervoor om de bal niet af te leggen maar zelf in de verre hoek te plaatsen: 1-0. Feest in de kinderdisco en in vak E gaf men het plexiglas nog maar eens een verse lik. Vervolgens was het alle hens aan dek bij NAC omdat de thuisploeg gretig op zoek ging naar de mogelijkheid om de score te verdubbelen. Ondanks de vele kansrijke momenten van willem ii bleef NAC in deze hectische fase met het nodige geluk overeind, en wist het zich na een half uur spelen eindelijk te herpakken, wat al snel resulteerde in een bal op de paal van Tighadouini. Het bracht de kruiken blijkbaar van hun à propos, want NAC kreeg steeds meer ruimte om aan te vallen. Vlak voor rust was het dan ook raak; Matic scoorde zijn eerste officiële treffer voor NAC met een fraai geplaatst afstandsschot onderin de verre hoek. De 1-1 leek een mooie opsteker voor het tweede bedrijf.

In dat tweede bedrijf golfde het spel van links naar rechts, zonder dat beide ploegen echt kansen wisten te creeeren. De meeste actie vond in die fase plaats net buíten de lijnen, waar het ene na het andere stuk vuurwerk afging in de gracht of langs het veld. Aan de zijde van vak E bevond zich zelfs een als ninja uitgedoste meneer die over de boarding klom om daar zijn dansje te doen richting het uitvak, totdat hij besloot om aan de smeekbede van een doodsbange steward gehoor te geven en weer terug in het vak te klimmen. Only in tilburg.

In de slotfase van het duel keerde de acie op weer terug naar het veld. NAC leek helemaal leeggespeeld en de veel fitter ogende thuisploeg kwam weer terug in het spel. Terwijl de seconden van de blessuretijd weg begonnen te tikken was het al enkele minuten pompen of verzuipen aan de zijde van NAC. Het werd uiteindelijk verzuipen. Uitgerekend Robert Braber, de NAC-supporter die vlak daarvoor nog als mogelijke versterking werd afgewezen door Rutjes en co., zette na slecht uitverdedigen van de defensie zijn voet tegen de bal en bracht het prinses wilhelmina stadion in extremis in extase: 2-1.

BIJZONDERHEDEN

• Ex-NAC'ers Robert Braber en Robbie Haemhouts speelden de gehele wedstrijd mee