Verslag N.A.C. Breda-V.V.V.-Venlo (1-0)
Het was een nuttig trainingskamp. Er werd scherp getraind. De sfeer in de groep was goed. De ploeg was gretig. Kortom; onbenullige clichés die er totaal niet toe doen. Het ging er gewoon om wat NAC liet zien bij de hervatting. Zeker nu de club in de onderste regionen bivakkeerde. Weliswaar werden er uit het duel tegen ‘degradatieconcurrent’ VVV drie razend belangrijke punten gesleept, maar het voetbal stemde nog niet onverdeeld hoopvol. Net als de temperatuur trouwens, want ijsschotsen in het bier is nou eenmaal doodzonde.
Bij NAC waren in vergelijking met de dramatische laatste pot voor de winterstop tegen PSV een aantal wijzigingen doorgevoerd door Nebojsa Gudelj. Hoewel Lurling onder de noemer ‘vliegangst’ het trainingskamp in Spanje had gemist, kreeg hij toch de keuze als centrumspits. Daarnaast begon Janse als linkervleugelverdediger in plaats van Looms en kreeg Hadouir de voorkeur boven Hooi.
NAC greep weliswaar vanaf het begin van het duel het initiatief, maar toch verliep het moeizaam, aangezien VVV erg ver terugzakte op eigen helft. NAC kreeg hierdoor weliswaar de ruimte om op te bouwen, maar ondanks het vele balbezit konden er nauwelijks kansen worden genoteerd. NAC leek wel recht te hebben op een strafschop na hands van Röseler in de zestien, maar arbiter Braamhaar vond het allemaal reglemantair. Het was weer typisch des NAC’s dat de tot dan toe onzichtbare tegenstander de eerste grote kans kreeg. Luijckx verloor knullig de bal aan Otsu en gleed weg toen hij zich wilde corrigeren. De Aziaat ging alleen op Ten Rouwelaar afgaan, die geen andere mogelijkheid zag om een overtreding te maken. Braamhaar legde de bal dit keer wél op de stip, en ten Rouwelaar mocht blij zijn met ‘maar’ geel. De doelman herstelde echter prima en stopte de inzet van diezelfde Otsu.
Vervolgens kabbelde de eerste helft door zonder noemenswaardige wapenfeiten. Of het moeten de hachelijke momenten geweest zijn voor doelman ‘Ma&Pa’, die tot tweemaal toe door zijn eigen verdedigers in de problemen gebracht werd toen zij de bal gevaarlijk richting eigen doel kopten. De grootste kans voor NAC kwam uiteindelijk op slag van rust, toen Buijs zijn goede schot ternauwernood gekeerd zag door de doelman.
Na rust veranderde er weinig aan het spelbeeld. De eerste kans kwam opnieuw voor de bezoekers, toen de tweede helft zo’n 10 minuten bezig was. Verdediger Seip had veel ruimte, maar schoot gehaast en slordig, waardoor Ten Rouwelaar redding kon brengen. NAC antwoordde met een doelpoging van Hadouir, maar die plaatste de bal over het doel.
Na een aantal wissels kwam er eventjes iets meer gif in het spel. Invaller Schalk was met een kopbal dicht bij de openingstreffer, maar doelman Mäenpää tikte de bal over zijn eigen doel. Niet veel later voorkwam Seip met de hand een doelpunt na een schot van Gudelj, wat wederom niet werd opgemerkt door de arbitrage. Vervolgens zakte het spel weer helemaal terug, en leek het gezapige duel geen winnaar te krijgen. Maar toen… mocht NAC in de blessuretijd nog één laatste vrije trap nemen en gingen de koppers nog één keer mee naar voren. Nou dan hugodver! En ja hoor: Buijs plaatste de bal perfect op Botteghin, die zijn directe tegenstander het nakijken gaf en het leer hard achter Mäenpää kopte. Een orgastisch gejuich steeg op, dat de vele supporters die al onderweg waren naar hun auto vast niet zal zijn ontgaan. Ook de spelers gingen volledig uit hun dak, doordrongen als zij waren van het grote belang van dit doelpunt en daarmee deze 0-1 overwinning. Kiele-kiele, maar heerlijk!
BIJZONDERHEDEN N.A.C. Breda-V.V.V.-Venlo
- Jelle ten Rouwelaar veroorzaakte en keerde in de eerste helft een strafschop van Yuki Otsu
