“Een ouderwets Avondje NAC”, zo sprak Kees Kwakman na afloop van het gewonnen thuisduel tegen Go Ahead Eagles. Toegeven, het was zeker een luidruchtig feest. Het bier vloeide rijkelijk. Het spel was zeer aanvallend. NAC won met ruime cijfers. Unne goeie dus. Maar een “ouderwets Avondje NAC”?
Die kwalificatie is er één om zuinig op te zijn, en niet zomaar toe te kennen aan elke succesvolle wedstrijd op zaterdagavond. Het Avondje NAC is iets ongrijpbaars, een fenomeen dat ééns in de zoveel tijd zijn kop opsteekt. Onverwacht, ontgeregisseerd. Een Avondje NAC hoeft niet per definitie te resulteren in een overwinning. Net zomin als dat een Avondje NAC niet benoemd dient te worden na afloop. Iedereen die erbij was die weet het gewoon. Toch is het een benaming die spelers maar al te graag aangrijpen tijdens een interview na een overwinning van NAC in eigen huis. Hiermee degraderen zij het Avondje NAC onbedoeld tot een cliché. En daarvan werden er al genoeg rondgestrooid na NAC-go ahead eagles.
Zo vond Foeke Booy dat zijn ploeg “zichzelf uit de wedstrijd had gespeeld”. Zo kun je het ook noemen als je bij rust al tegen een 4-0 achterstand aankijkt. NAC pakte de bezoekers namelijk direct bij de strot, dat na de magistrale 1-0 via het hoofd van Rydell Poepon de weg even volledig kwijt leek. Enkele minuten later kreeg Jordy Buijs namelijk een nagenoeg vrije doorgang om nog binnen het half uur de score te verdubbelen. Nog voor rust werd ook die stand verdubbeld, door een afstandschot van Jeffrey Sarpong en de tweede treffer van Poepon.
Feest in Breda, de tapkes draaiden op volle toeren tijdens de rust, maar in de tweede helft leunden zowel spelers als publiek tevreden achterover. Het spel en de support kakten behoorlijk in, totdat dat gekke ventje uit Kroatië 20 minuten voor tijd Poepon verving. Stipe Perica begon tot vermaak van het publiek elke bal af te jagen, waarbij hij zich in een botsing nog flink leek te blesseren aan zijn arm. Gudelj had echter al drie keer gewisseld, en bovendien was Perica ook niet van plan het veld te verlaten voor hij zijn zin kreeg. En die kreeg hij vlak voor tijd. Terwijl hij zijn gekwetste arm nog ondersteunde met de andere, pikte hij de pass op van Sarpong en frommelde die achter doelman doelman Room. Het publiek was weer wakker en reageerde uitzinnig op het doelpunt van de publiekslieveling die alle lof dankbaar in ontvangst nam bij Vak G.
Een duidelijke 5-0 overwinning, die Gudelj verleidde tot het zoveelste clichématige uitspraak van de avond: “We moeten deze lijn doortrekken”.
