Go Ahead Eagles-NAC in Deventer. Een affiche dat al 18,5 niet meer op de rol had gestaan. De twee ploegen hadden elkaar in de tussentijd wel twee keer getroffen in Breda, waarbij zowel GAE (1-2 beker 2010) als NAC (5-0 eerder dit seizoen) een keer de bovenliggende partij was. Twee clubs met een behoorlijke cultstatus, dus de liefhebbers van het old-school voetbal en de groundhoppers hadden de datum al gelijk na het bekend worden van het competitieprogramma dik omcirkeld in de agenda. Maar dat bleek niet de juiste datum. Vanwege het peperdure prestigeproject dat de naam Nucliaire Top kreeg, ging de hele speelronde op de schop. Een compleet leger aan agenten uit het hele land werd ingezet in Den Haag om The US Army te ondersteunen in hun War on Terror Civilians. Daardoor konden de meeste veldslagen dat weekend geen doorgang vinden, en werden ze verplaatst naar doordeweekse dagen. Zo ook gae-NAC, dat aanvankelijk op een woensdagmiddag gespeeld zou worden vanwege het Champions League programma die avond. Maar bij gratie van de uefa mochten de doerakken dan uiteindelijk toch in de avond aftrappen. Om 18:45 om precies te zijn. Volgt u het nog? Waanzin alom. Maar elk nadeel hep se voordeel: de Adelaarshorst is een stuk sfeervoller als het in de avond kan baden in het kunstlicht, dan op een zondagochtend om 12.30.
De mythes over het stadion aan de Vetkampstraat zijn legio, en de verwachtingen voor deze Awayday waren dus hooggespannen. De reis begon dan ook goed met het Loco’s busje. Een jaarvoorraad bier in het ruim, een regelrechte kut-CD die tussen het vele overslaan de speakers van de bus alleen maar liet kraken, en na een half uur al een behoorlijk zilte lucht door de bus als de deur van de WC even open ging. Daar houden we wel van. De afstand die afgelegd diende te worden zorgde ervoor dat de aanwezigen al lekker in de stemming waren toen het bordje Deventer voorbij werd gereden. Inderdaad, via een sluiproute werden we de stad binnengeloodst. We passeerden na een industrieterrein slechts enkele ‘echte’ straten waar een plukje GAE-supporters ons vriendelijk welkom heette met de welbekende gebaren. En daar doemde de Adelaarshorst ineens op. Nou ja… via de trainingsvelden, die bemand werden door ogenschijnlijk dezelfde politiemacht als bij de Nucleaire Top, kwamen we aan de achterzijde van het stadion uit. Niet meer dan een zandheuvel waar de laatste meter van de achterkant van de lange zijde bovenuit stak. Tot zover de romantiek. Met zijn allen door één draaipoort, niet al te handig. Vervolgens via een metalen trap door een metalen koker het uitvak in, dat (zo bleek) met recht de bijnaam “Het Hondenhok” draagt. Stelt u zich een schoenendoos voor waarvan het deksel aan 1 zijde ietwat is opgetild boven het vale plexiglas. Het kwam de akoestiek ín het vak zeker ten goede,maar ik betwijfel of we daar buiten ook te horen waren. Ook het zicht was niet al te best, waardoor de veronderstelde grandeur van de Adelaarshorst niet bepaald doordrong. Dat het geroemde thuispubliek aanvankelijk ook erg tam was droeg zeker niet bij aan de beleving, die in het feestende uitvak desalniettemin opperbest was.
Maar dat kantelt ietwat na een klein half uur spelen. Tot dat moment lijken de aftastende ploegen behoorlijk in evenwicht, met een klein overwicht zelfs voor NAC. Maar als Antonia plots aan de wandel gaat op de helft van NAC, laat de verdediging het allemaal gebeuren. Na een slimme combinatie met Kolder komt hij zelfs oog in oog met Ten Rouwelaar en opent hij de score. Vanaf dat moment laat het thuispubliek zich eindelijk horen, aangestuurd door een wannabe Capo die ineens niet weet hoe snel hij in het speciaal daarvoor opgehangen kraaiennest moet klimmen. GAE krijgt de smaak te pakken en probeert nog een paar keer eenzelfde soort snelle aanval op te zetten. Met hangen en wurgen voorkomt NAC een tweede doelpunt. Buijs moet hierbij zelfs een gele kaart incasseren, waardoor hij geschorst is voor de volgende wedstrijd tegen twente. NAC neemt vervolgens wel langzaam het initiatief over van de moegerende tegenstander. Het levert vlak voor rust een vrije trap op net buiten de zestien, die wordt genomen door Buijs. Of hij het zo bedoelde zal altijd een raadsel blijven, maar het lage schot gaat onder de opspringende muur door en verrast doelman Andersen daardoor volledig: met 1-1 gaan de heren aan de thee, en de supporters aan de broodjes döner die door één of andere sjaggerende Turk door het hek bij de ingang van het vak worden verkocht.
In de tweede helft beginnen beide ploegen weer zeer behoudend aan de wedstrijd, al lijkt NAC naarmate het duel vordert steeds meer de overhand te krijgen. De moegestreden spelers van GAE hebben steeds meer moeite om het tempo van NAC bij te houden, wat leidt tot steeds meer ruimte voor met name de uitblinkende Matic, die ogenschijnlijk vrij over het veld lijkt te dartelen. Maar zijn ploeggenoten lijken maar weinig te snappen van zijn intenties, waardoor zijn slimme steekpasjes en beoogde combinaties steeds een matig vervolg krijgen. NAC maakt ook totaal geen gebruik van de ruimtes om de bal eens op goal te vuren in de behoorlijke fase dat de wedstrijd zich enkel nog op de helft van GAE afspeelt. En als je zelf vergeet te scoren… inderdaad. Want een minuut of 5 voor tijd gaat de bal wonderwel een keer over de achterlijn bij NAC en krijgt GAE een corner. De verdediging van NAC laat het vervolgens na om de onderschepte bal een poeier naar voren te geven , waardoor de bal wat rond klutst voor de zestien en Overgoor tenslotte matig uithaalt. Zijn poging wordt echter van richting veranderd door Drost, en Ten Rouwelaar kan geen redding meer bieden: 2-1.
Ongeloof maakt zich meester van het uitvak, terwijl het thuispubliek alvast de overwinning viert. NAC zet nog een paar keer aan, maar vertikt het ook in de laatste minuten om het doel van GAE eens écht onder vuur te nemen, en de 2-1 blijft staan. NAC geeft wederom in de slotfase een belangrijk punt uit handen.
