De kuip stond deze wedstrijd in het teken van haar 75 jarig bestaan. Voor het geval u het nog niet wist: in die 75 jaar wist NAC er in competitieverband nog nooit te winnen van feyenoord. Maar het moet toch een keer gebeuren? NAC was dit jaar niet in beste doen, de scheepsschrobbers draaiden daarentegen een goed seizoen onder Ronald Koeman. Maar NAC had wel twee goede potten op de mat gelegd tegen psv en az. De pot tegen nec was wat minder, maar wellicht kon er toch met een portie vechtlust een puntje gepakt worden in r’dam. Of wellicht zelfs wel een hele smerige, onverdiende, maar heerlijke eerste overwinning… Er gloorde zoals elk jaar weer hoop!
Die hoop hield welgeteld 1 minuut en 20 seconden stand. Blijkbaar had het vuurwerk voor aanvang van het duel de spelers van NAC volledig lamgelegd, want ze begonnen als een stel slappe puddingbroodjes aan de wedstrijd. Vrijwel direct na de uittrap kon feyenoord zich moeiteloos naar een doelpunt combineren. Bakkal kon vanuit het 5 metergebied de bal eenvoudig binnen knallen. De kuip ging helemaal los na deze snelle treffer, en het leek uit te gaan lopen op een pijjnlijke afstraffing.
Maar gelukkig herpakte NAC zich aardig na de openingstreffer. Het kwam onder de druk van feyenoord uit en zag een sterke fase rond de 20e minuut zelfs bekroond met de fraaie gelijkmaker van Ömer Bayram, die vanaf randje zestien de bal knap in de korte hoek plaatste. Het legioen was inmiddels met pensioen, want waar aanvankelijk het een doldwaas feestje leek te worden kon je inmiddels bijna een speld horen vallen in de thuisvakken. Triest.
Dit veranderde ook niet nadat feyenoord nog voor rust op een comfortabele 3-1 voorsprong wist te komen. Schaken scoorde nog vanuit een kluts, maar de goal van Cissé the Sissy was toch best bedroevend te noemen. Uit een erg slappe kortgenomen corner counterde feyenoord naar voren. Guidetti gaf de bal af aan Cissé die zich op het randje van de zestien bevond. Bonevacia stond bij hem, maar vergat even in beweging te komen toen Cissé dat wel deed, waardoor die laatste vrij naar het doel van ten Rouwelaar kon dribbelen en hard kon afronden in de korte bovenhoek.
Tijdens de rust viel het legioen blijkbaar in slaap, want na rust was er helemaal geen spoortje meer te bekennen van enig 75-jarig feestje. Lekker zitten en zwijgen met z’n allen. Heel sporadisch stonden er vlak naast het uitvak een paar puberjongens op die met hun arm uitbeelden wat ze altijd bij elkaar doen als ze in hun boomhutje zitten. Op het veld was het niet veel beter. Een slappe tweede helft waarin beide ploegen helemaal niets creeërden. Aan de zijde van NAC was het vooral schrijnend om te zien hoe slecht de doorgaans uitblinkende Lurling in de wedstrijd zat. In tegenstelling tot zijn grootspraak tegenover NAC TV waarin hij beweerde totaal geen hinder te ondervinden van ‘die paar honderd gasten met een IQ van een poffertje’, raakte hij deze avond ginne pepernoot. De wedstrijd bleef dan ook steken op de stand die voor rust al op het score bord stond: 3-1.
Ach ja, Anthony en co., volgend jaar nog maar eens proberen. Wij zullen er in ieder geval weer bij zijn!
