Na een –zacht gezegd- stroeve seizoensstart zat NAC eindelijk weer in de lift. Uit de laatste drie thuiswedstrijden tegen respectievelijk het kwakkelende utreg en de twee laagvliegers vvv en excelsior werd het maximale aantel punten gehaald. De thuispot tegen vite$$e, dat op dat moment de vierde plaats op de ranglijst had gekocht, was daarom als het ware een meetpunt. Tijdens de nipt verloren bekerwedstrijd in arnheim had NAC zich nog kranig geweerd. Maar zou de ploeg van John Karelse het dit keer ook waar kunnen maken..? Wat heet!
Het feest begon overigens al vroeg op deze zaterdag. Café Beatrix was al vanaf 16.00 (!) geopend met een nieuw concept, waarbij het de bedoeling is dat er steeds een andere Bredase band optreedt om de menigte eens goed op te hitsen. Al was de opkomst bij deze eerste editie niet groots, toch melden de eerste dorstige kelen zich al voor vieren voor de deur van de Beatrix. We’re alcoholics and we’re proud of it, zullen we maar zeggen. Enfin, de wedstrijd:
NAC startte gewoon weer heerlijk fel, en drukte vitesse direct terug op de eigen helft. Maar waar dit normaliter enkel in de beginfase gebeurt, was het nou de gehele eerste helft het spelbeeld. Vitesse speelde dan wel ietwat verzwakt zonder de sterke aanvaller Bony (hij haakte geblesseerd af vlak na de warming up), maar de credits gingen toch echt naar NAC. En dan met name Anthony Lurling, die met zijn ongekende strijdvaardigheid en vaderrol voor de jonkies hard op weg is om een grote publiekslieveling te worden. Wie had dat vroegâh ooit gedacht over onzen Antoon? Maar ook Gilissen verdiende als spelverdeler een fiere pluim in zijn derrière. Net als Bayram, die het begrip vallen en weer opstaan een nieuwe dimensie heeft gegeven tijdens deze wedstrijd. De bal leek wel met een stiekje aan zijn voet vast te zitten, en de scheelgedraaide fietstassen zagen steeds geen andere uitweg meer dan de pijlsnelle dribbelaar neer te halen. Maar ook dat bood dus heen soelaas, want al vallend, struikelend en hinkend versnelde de jongeling doodleuk nóg een keer. NOAD in oewen smoel!
Maar goed, buiten een vroege kans voor Van der Heijden, waar Ten Rouwelaar weer op katachtige wijze op redde, liep vitesse dus zoals gezegd de gehele eerste helft achter de feiten aan. Oftewel achter de bal, want die ging soepeltjes van voet naar voet naar hoofd naar hak naar voet naar hoofd bij de diverse NAC-spelers. Er werd gecombineerd zoals als jaren niet gezien in het Rat Verlegh Stadion. En als vitesse soms tóch in balbezit wist te komen, meestal nu de zoveelste uittrap van ‘Mietje’ Veldhuisen, heroverde NAC de bal weer direct met bijvoorbeeld. een prachtig geplaatste sliding. Hup, de bal weer naar de uitstekend spelende Bayram en de rest is bekend. Toch zou het nog lang duren voor NAC uiteindelijk tot scoren kwam. Schilder was tot vlak voor rust nog het dichtste bij geweest met zijn vrije trap die buiten het bereik van Veldhuisen op de lat uiteen spatte. Het leek er daarom op dat NAC doelpuntloos de rust in zou gaan. Maar na goed doorgaan van Bayram werd Lurling omver geduwd in het zestienmeter gebied. Of deze overtreding een penalty waard was, valt wellicht te betwiste. Maar na de ontelbare keren dat de spelers van vitesse vergeefs aan de noodrem probeerden te trekken bij met name Bayram, was dit voor scheidsrechter Vink waarschijnlijk de druppel. Vanaf de stip faalde Gorter uiteraard niet, en de bal verdween snoeihard in de rechterhoek. Op de valreep ging men dus toch nog met een voorsprong aan de thee.
In de tweede helft, waarin vitesse tóch ineens wel aantrad met Bony (een levensbedreigend gevalletje Aanstelleritus dus blijkbaar), leek NAC zich te hebben voorgenomen om de 1-0 te verdedigen. Niet door met z’n allen voor de goal te gaan liggen, maar door de helft beheerst uit te spelen, zonder al te veel risico’s te nemen. Dat lukte ook, en dus bleek de uitstekende pingel van Gorter uiteindelijk de winnende treffer te zijn. Een prachtig resultaat na een evenzo prachtige pot. Rechterrijtje, here we come!
