Na een dramatische week, waarbij clubicoon John Karelse door stefaan ‘el passanto’ eskes en de corpulente haagse autohandelaar Jeffrey van As geslachtofferd werd voor de onwerkbare situatie die er heerste binnen de club als gevolg van nog altijd aanhoudend wanbeleid, lag de bal bij de spelers. Zij hadden immers bij monde van aanvoerder Jelle ten Rouwelaar te kennen gegeven achter de beslissing te staan van het zooitje ongeregeld dat als bestuur moest doorgaan. Zouden de spelers, onder leiding van de naar interim coach doorgeschoven assistent Adrie Bogers, tegen ‘degradatieconcurrent’ vvv venlo opnieuw op hun bek gaan, dan zouden zij al hun geloofwaardigheid verliezen en zich samen met de supporters al kunnen gaan opmaken voor een rechtstreekse koers naar de jupiler league.
Over supporters gesproken: uiteindelijk was het uitvak met een mannetje of 300 nog aardig gevuld. De aantrekkingskracht van het old school stadion de Koel en de penibele situatie waarin NAC verkeerde hadden toch nog gezorgd voor een mooie opkomst. En vanwege de soepele combiregeling (omwisselen bij het uitvak) kwam men op allerlei manieren naar venlo. Met de eigen auto, de Loco’s en SV-bus, of met het goeie ouwe treintje. Het was bij voorbaat dus alweer een feestje, al zou een negatieve uitslag ‘at the end of the day’ nog wel eens goed roet in het eten kunnen gooien. Maar u weet het: NAC zou NAC niet zijn als er na een inktzwarte periode ineens weer hoop gloort aan de horizon.
Want vvv zou zwaar op de broek krijgen. De spelers van NAC oogden fel en gretig om hun gram te halen, en grepen de thuisploeg direct bij de strot. Dat leidde al vroeg tot de verdiende openingstreffer, toen Kees Luijckx vanuit een corner slecht werd gedekt en simpel maar hard de 0-1 binnen kopte. Een opsteker voor de verdediger, die in deze periode duidelijk kampte met een vormdip.
Niet veel later viel ook de 0-2, eveneens via het hoofd, en nog wel van de kleinste man van het veld: Elson Hooi. De jongeling zette de aanval notabene zelf op, koos vervolgens positie, en stond volledig vrij om de goed geplaatste voorzet van De Roover simpel binnen te knikken. Hooi speelde deze avond opnieuw een geweldige wedstrijd, waarin hij de veel grotere verdedigers van vvv meer dan eens het nakijken gaf.
De maker van de 0-1 was er vervolgens mede verantwoordelijk voor dat vvv terug in de wedstrijd kon komen. Luijckx passte vlak buit de eigen zestien een bal verkeerd, en raakte daarbij vvv-aanvaller Nwofor. Die twijfelde niet, legde aan, en plaatste de bal vervolgens achter de verraste Jelle ten Rouwelaar. Maar verder dan deze 1-2 zou vvv niet komen. Sterker nog, NAC zou het duel voor rust nog beslissen.
Want de 1-3 van Danny Verbeek was een ware beauty. Met een soort tikkie-takka ging de bal razendsnel over verschillende schijven, tot De Roover de bal op randje zestien breed legde op Buijs. Die maakte vervolgens een slim overstapje, waarmee hij Verbeek in stelling bracht. De jonge Bosschenaar bleef koel en gaf de bal nog een klein tikje, alvorens het leer hard in de touwen te jagen.
Een comfortabele 1-3 stand voor rust was iets wat NAC nog niet had gezien dit seizoen, op zijn zachtst gezegd. Maar Anthony Lurling deed er nog een schepje bovenop door het duel zelfs nog voor de thee op slot te gooien. Hij jaagde goed door op de twijfelende Lewakabessy, en wist de bal in de middencirkel uit diens voeten te plukken. Lurling leek vervolgens te ver door te gaan op de veleuse doelman, maar passeerde de sluitpost op het laatste moment met een leep tikje opzij, waarna hij de bal langs een inglijdende verdediger in het doel plaatste. 1-4, en de wedstrijd was gespeeld.
Want in de tweede helft koos NAC eieren voor haar geld, en besloot het de controle op de wedstrijd te houden en de ruime voorsprong over de streep te trekken. NAC wou niet, vvv kon niet, en terwijl de feestende supporters in de hekken hingen in het heerlijke Old School stadion De Koel, floot arbiter Blom af.
