Een regenachtige vrijdagavond, een kneuterig entourage in eindhovuh de gekste bij de plaatselijke fc en op een plastic veldje. De KKD ten voeten uit. NAC moest het dus opnemen tegen de blauw-witte formatie van willem weijs. Een angstgegner, want daar in het Jan Louwersstadion doen we het niet zo goed. Dus echt veel vertrouwen was er niet. Toch moet je winnen om mee te blijven doen, als je verliest haak je na 3 wedstrijden al af. Dat moet Hyballa ook gedacht hebben en dus werd er aardig wat geschoven in het elftal. Zo werd Kemper centrale verdediger, kwam onze Jan op het middenveld terecht, werd Wernersson linksback, verscheen Agougil naast Janosek op het middenveld en werd Vet kind van de rekening en mocht de bank warm houden. Niet echt logisch zou je zeggen, maar we laten ons graag verrassen. Het begin van de wedstrijd was voor NAC, dat wil zeggen, veel balbezit en zeer weinig kansen. Agougil was soms wat dreigend, maar meer ook niet. Na een klein halfuur kroop eindhoven uit zn schulp en was het gelijk raak. Rottier van eindhoven kreeg tussen 2 (!) verdedigers van NAC de bal en schoot simpel raak. Hier zagen de verdedigers van NAC er niet goed uit en voor keeper Kortsmit leek de bal houdbaar. NAC op 1-0 achter. Geen paniek want het balbezit percentage was zwaar in ons voordeel, dus dat zou wel goed komen. Vlak voor rust werd er een doelpunt van NAC onterecht afgekeurd wegens buitenspel. Het was Sejdiu die de gelijkmaker scoorde maar de scheids stak daar dus onterecht een stokje voor. De defensie van eindhoven trok een blauw witte muur op en NAC kwam er niet doorheen. In de tweede helft hetzelfde beeld. NAC had en kreeg braaf bal rond de middenlijn en deed er vervolgens niets mee. Je zou zeggen, gooi die bal de zestien in en probeer de tweede bal te winnen of hoop dat de bal een keertje goed valt. Maar nee, iedere keer als de bal voorgegeven kon worden werd er weer voor een breedtepass gekozen of ging men voor de zestien langs lopen om de bal kwijt te raken. Naar mate de wedstrijd vorderde sloeg bij NAC de paniek toe. Zo werd Kuipers gebracht en zagen we het debuut van Haugen. Niets hielp. NAC bleef breien en eindhoven stelde daar zeer weinig tegenover. Tot in de blessure tijd. Bij NAC was alles en iedereen naar voren gerend en zo kon eindhoven simpel counteren naar 2-0 wat tevens de eindstand was.

Zijn we nu klaar? Het gevoel zegt van wel, zeker voor een directe promotieplaats. Het lijkt erop dat de nacompetitie het hoogst haalbare is. Daar kunnen we ons dan al vanaf nu op gaan voorbereiden. Volgende week uit naar de zusjes. Het vertrouwen is laag, zeer laag. Maar we laten ons graag verrassen.
Hup NAC