Op Sportpark De Gagelrijzen in Sint Willebrord was het gisterenavond aanmerkelijk minder druk dan de voorgaande oefenduels. De publieke belangstelling was wellicht illustratief voor de verwachting in een goede afloop van de wedstrijd. NAC trad aan tegen promovendus rkc waalwijk en kon zijn borst nat maken.
NAC begon net als tegen Sparta in de sterkst mogelijke opstelling. Olij in de goal, Schouten, Monsalve, Riera en Mashart in de verdediging. Verschueren, Damenem en El Allouchi vormen het middenveld, waarbij de laatstfenoemde fungeerde als nummer tien. Filipovic, Bohui en Stokkers vormen de voorhoede.
De openingsfase was voor de bezoekers. In verdedigend opzicht wist NAC redelijk stand te houden, maar het spel bevond zich voornamelijk op de Bredase helft. Nick Olij wederom druk coachend met zijn twee Spaanse amigo’s en de back diep wanneer het spel vanuit de zelfverzekerde keeper werd hervat.
Ondanks dat NAC de onderliggende partij was, leek het de eerste helft ongeschonden door te komen. Maar het was in de 32e minuut dat Meulensteen van redelijke afstand een de bal hard kon binnen schieten. Daar ging wellicht een foutje van Verschueren aan vooraf en de bal werd onderweg naar de goal nog van richting veranderd door een van de Spanjaarden. Dat maakte Nick Olij kansloos om nog redding te kunnen brengen.
Op slag van rust komt er een voorzet vanaf de linkerkant (er werd nog geroepen voor buitenspel). Net voor de zestienmeterlijn was het rkc’er Stijn Spierings die direct in de touwen kon werken. Enigszins gedesillusioneerd keren de NAC elf richting te kleedkamers. Niet opgewassen tegen de fysiek sterkere Wollukers.
In de rust past Brood een aantal wissels toe. Neelen vervangt rechtsback Schouten, Verschueren gaat er af voor Azzagari, Damen mag naar de kant voor Van der Gaag en Bohui maakt plaats voor Van Hooijdonk. Het brengt iets meer stabiliteit en intentie tot druk, maar rkc is geen enkel moment onder de indruk geweest. NAC loopt tegen dezelfde voorspelbaarheid op als bij de wedstrijd tegen Sparta. Weinig verrassende impulsen op het middenveld en vooralsnog onvoldoende nuttige aanvoer over de flanken.
Naarmate in de tweede helft de tegendoelpunten uittblijven en het publiek de aanstaand publiekslieveling Boris Kudimbana zien warmlopen, rijst de hoop dat er nog wat in het vat zit. De laatste 20 minuten mag hij in het veld komen voor Filipovic. Hij sticht ook direct gevaar, is aanspeelbaar, worstelt zich los van meerdere tegenstanders, met zijn bonkige lichaam omspeelt hij de rkc verdedigers, maar strand zijn poging op weg naar het vijfmeter gebied. Enkele minuten later weet hij nog knap rechtsvoor bij een bal te komen en werpt de bal direct voor het doel. Helaas was daar geen NAC’er te bekennen. Kennelijk had niemand daar nog op een kansrijke mogelijkheid gerekend. Daarna ebt het NAC gevaar weer langzaam aan weg.
Een derde opeenvolgende nederlaag, die net zoveel zegt als de voorgaande twee. Het ontbeert NAC nog steeds aan creatievelingen met een beslissende pass, fysiek, spelers die dynamiek brengen. We hebben niet tot eind augustus de tijd. We moeten er vanaf wedstrijd nummer één staan met een degelijk elftal. Anders lopen we vanaf het begin af al achter de feiten aan, met een gekreukt moraal.
